Paul celan gedichten
Paul Celan (Cernauti, nu Tsjernivtsi in Oekraïne, 23 november - Parijs, rond 20 april) was een Duitstalige dichter. Paul Celan was het meest gebruikte pseudoniem van Paul Antschel (De Duitse schrijfwijze van zijn Roemeense achternaam Ancel). Celan stond op de Duitse uitspraak van zijn naam: [pɑʊl 't͡selaːn].
Paul Celan werd geboren in Roemenië als enig kind van Duitstalige joodse ouders. Hij leefde ook in Oostenrijk en lange tijd in Frankrijk. Zijn ouders werden door de nazi's vermoord, hijzelf ontsnapte in een werkkamp ternauwernood aan de dood. In trouwde hij met Gisèle Lestrange, met wie hij twee kinderen kreeg, François en Eric; François overleed kort na de geboorte. Rond werden de zware en ongegronde plagiaatbeschuldigingen van Claire Goll, weduwe van de Joodse dichter Yvan Goll, sterker. Deze beïnvloedden zijn correspondentie 1) en vervolgden hem tot zijn dood. In maakte Celan een einde aan zijn leven.
Celan schreef in het Duits, zijn moedertaal. Door gedichten in deze taal te schrijven herdacht hij zijn moeder (zie gedicht 'Wolfsbohne'). Naast zijn werk als dichter bezorgde hij de Duitse literatuur ook een groot aantal vertalingen van poëzie uit het Frans, Engels, Russisch, Italiaans, Roemeens, Portugees en Hebreeuws.
Paul Celan wordt algemeen beschouwd als
Nog afgezien van de politieke implicaties van hun keuze betekende deze ook de noodzakelijke verbinding van elke avant-garde met een mythisch eergisteren in plaats van één met een te werkelijk gisteren. Deze dichters zijn het die Blaga en Barbu aan een min of meer officieel literair gewetensonderzoek onderwierpen voor het oog van een groot publiek.
Maar alles was nog maar een kwestie van verzoening. De poëzie zelf moest opnieuw beginnen of berusten in een academisme.
Men zou de bundel Singur printre poeti (alleen tussen de dichters) van Marin Sorescu () kunnen beschouwen als het logische teken van een breuk die zich al eerder had gemanifesteerd. Uit deze bundel spreken parodistische trekken in tegenstelling tot de poëzie van voor en na de oorlog en zelfs de contemporaine poëzie; afgezien van een breuk tussen de generaties betekent het boek ook zijn eigen afbakening onder de andere jonge dichters.
Sorescu ontmaskert de lyrische procédés van de gevestigde dichters door aan te tonen dat hun gedichten heel goed kunnen functioneren zonder enige betekenis.
De volgende periode, die nu nog voortduurt, wordt beheerst door jonge dichters als Nikita Stänescu, Leonid Dimov, Adrian Pâunescu, Ion Alexandru, Marin Sorescu, Sorin Marc
E. de Haan
De zwijguren
Vijftien literaire reisverhalen en een zeeslag
geïllustreerd met 16 foto’s gedrukt in kleur,
gebrocheerd in omslag met flappen,
blz., € 22,00
ISBN
eerste uitgave februari
In Zwijguren. Vijftien literaire reisverhalen en een zeeslag volgt E. (Ezra) de Haan de voetsporen van wereldberoemde schrijvers en dichters. Aan de hand van briefwisselingen, notities en dagboeken traceert hij woon- en sterfhuizen, bezoekt hij graven of sanatoria waar zijn helden voor heel even bereikbaar lijken te worden. Door tijdelijk dezelfde paden te bewandelen vallen verleden en heden samen. De ene keer betreft het Samuel Beckett in Hamburg, waar hij het Duits leerde spreken, of John Keats in Winchester, mijmerend over zijn geliefde Fanny Brawne. Lord Byron maken we in Genua, Venetië en Navarino mee. Joseph Brodsky, Ezra Pound en Frederick Rolfe treffen we aan op een Italiaans eiland, vrijwel naast Strawinsky, Diaghilev en Multatuli’s eerste echtgenote Tine. Maar ook minder grote goden als Trakl, Klopstock en Choukri of vergeten talenten als Mohr, Waggerl en Blecher komen aan bod. Overal in Europa en Noord-Afrika blijken schrijvers herinneringen op te roepen. Kafka in Praag, Hitler in Beelitz. ‘De zwijguren’ rakelt geschiedenissen op die anders met de wind weg zoud
Oskar Pastior ()
Roemeens/Duitse schrijver en vertaler
De Roemeens/Duitse schrijver en vertaler Oskar Pastior werd na de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd naar de Sovjet-Unie, waar hij in verschillende kampen als dwangarbeider moest werken. Begin kreeg Oskar Pastior de belangrijkste Duitse literatuurprijs, de Georg-Büchner-prijs.Tweede Wereldoorlog
Oskar Pastior werd op 20 oktober geboren in Hermannstadt, het tegenwoordige Sibiu in Roemenië. Hij was de zoon van een tekenleraar, die tot de Duitse minderheid in Roemenië behoorde. Van tot bezocht hij het gymnasium in zijn geboortestad. In januari werd Oskar naar de Sovjet-Unie gedeporteerd, waar hij in verschillende kampen als dwangarbeider moest werken. Pas in mocht hij terugkeren naar Roemenië.Roemenië
Na zijn terugkomst had hij verschillende baantjes. Tijdens het vervullen van zijn dienstplicht kon hij weer studeren. Tussen en studeerde Oskar Pastior Duitse taalkunde aan de universiteit van Boekarest. Vanaf was hij redacteur bij de staatsradio. In de jaren zestig ontving hij enkele belangrijke Roemeense literaire prijzen.Duitsland
Oskar Pastior greep een studiereis in aan om naar het Westen te vluchten. In veKarel Jonckheere
door Jan Schoolmeesters
1. Biografie
Karel (Carolus Johannes-Baptista) Jonckheere, geboren te Oostende op 9 april en overleden te Rijmenam op 14 december , was de oudste van de drie kinderen van een Oostendse politieman. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was vader krijgsgevangen in Duitsland. De oudste zoon voelde zich sterk medeverantwoordelijk voor het moeizame bestaan van het vaderloze gezin. Vanaf vertoonde vader tekenen van dementie. Hij stierf in Moeder overleed in
Karel Jonckheere kreeg thuis een katholieke opvoeding, maar omdat vader zijn baan aan liberale politici te danken had, werd hij naar het rijksonderwijs gestuurd. Hij liep school aan het Koninklijk Atheneum te Oostende. Aan de Rijksmiddelbare Normaalschool te Gent studeerde hij in af als Regent Germaanse Talen.
Jonckheere distantieerde zich van de kerk en ontwikkelde zich tot strijdbaar vrijzinnig liberaal. Emotioneel raakte hij evenwel nooit helemaal los van het geloof van zijn jeugd en zijn moeder.
Zijn eerste huwelijk, in , liep op een mislukking uit, naar eigen zeggen door de onvruchtbaarheid van zijn vrouw, of eerder misschien door de voor hem ondraaglijke gedachte kinderloos te moeten blijven. Voor het kinderloze echtpaar was het heel bijzonder in een paar maanden lang een