Reinbert de leeuw biografie
Reinbert de Leeuw woest over biografie
De biografie zou in februari bij De Bezige Bij verschijnen, als onderdeel van de feestelijkheden rond De Leeuws 75ste verjaardag die maand. Met Derks was contractueel overeengekomen dat het boek alleen zou verschijnen na autorisatie van De Leeuw, maar hij weigerde die te geven toen hij van de inhoud had kennisgenomen. Zijn bezwaar was dat hij ‘totaal niet betrokken’ was ‘bij de totstandkoming van de inhoud’, en ‘dat die inhoud lacunes en onjuistheden bevat’. Wat hem vooral dwars lijkt te zitten is dat het boek niet alleen over zijn muziek gaat, maar ook over zijn privéleven.
Musicoloog Derks had ruim zeven jaar aan het boek gewerkt en spreekt De Leeuws kritiek tegen. Na ontbinding van het contract met De Bezige Bij zocht en vond Derks een nieuwe uitgever, Leporello in Amstelveen, die het boek nu ongeautoriseerd heeft uitgebracht.
Uit de handel
Reinbert de Leeuw liet vanochtend weten dat hij vindt dat het boek ‘helemaal vol onzin staat’, dat Derks ‘het aan niemand heeft laten lezen’ en impliceerde dat hij het uit de handel wil laten nemen.
Derks vindt De Leeuws reactie ‘betreurenswaardig’. ‘Als het boek uit de handel zou worden genomen, is het de tweede keer dat journalistieke onafhankelijkheid en de vrijheid van meningsuiting ernst
Ondanks alle jobstijdingen en afzeggingen wegens corona, krijg ik gelukkig af en toe ook goed nieuws. Zo verscheen er een mooie recensie van Slotakkoord: Reinbert de Leeuw op de cultuursite Music and Books van Koen de Jager.
‘Het is een welkome aanvulling op de prachtige biografie van Derks. Dat Slotakkoord móest worden geschreven.’
Ook Suzanne Weusten betoonde zich in De Pianist enthousiast:
‘Het is jammer dat de meester dit pareltje niet meer zelf kan lezen, want behalve een nauwkeurige opsomming van zijn laatste muzikale prestaties is Slotakkoord vooral een muzikaal eerbetoon.’
‘Via Reinbert de Leeuw, die zich van rebel ontpopte tot vertegenwoordiger van het culturele establishment, geeft Thea Derks een sprankelend beeld van de muziek uit de twintigste eeuw.’
En alsof dit allemaal nog niet mooi genoeg was, wijdde ook het tijdschrift Luister er een mooie bespreking aan in het novembernummer. Recensent Gerard Scheltens wijst vooral op de aanvulling die Slotakkoord vormt bij de in verschenen biografie.
‘Deze biografie, geschreven vanuit een kritisch soort bewondering, is dé biografie van Reinbert de Leeuw geworden waar je niet omheen kunt.’
Als afsluiting dierbare herinneringen van personen die met De Leeuw gewerkt hebben, onder wie Steve Reich, George Ben Reinbert de Leeuw “Biografische feitjes zijn irrelevant.” Ziehier een klein en schijnbaar onbeduidend zinnetje uit een behoorlijk groot interview met de onlangs jubilerende pianist/dirigent/componist/publicist Reinbert de Leeuw door Rinskje Koelewijn in NRC Handelsblad van zaterdag 28 september jongstleden. Een zinnetje waar je dus zo overheen zou lezen, ware het niet dat de alom gevierde maestro de reeds lang aangekondigde en met hoge verwachtingen tegemoet geziene biografie van de musicologe Thea Derks over hem niet wilde autoriseren. Dit met als gevolg dat zeven jaar research en schrijfwerk pardoes in de prullenmand is komen te belanden. Hoezo feitjes irrelevant? In een kookboek zijn culinaire feitjes toch ook niet irrelevant? Wat heet! Gesternte Wat Reinbert de Leeuw uniek maakte, was niet zijn inzet voor hedendaagse muziek. Hij had voorgangers in Nederland, zoals Willem Pijper, Daniel Ruyneman en Elie Poslavsky. Buiten Nederland waren er voorgangers zoals Karl Amadeus Hartmann, Robert Craft, Pierre Boulez en William Glock. Toen De Leeuw vanaf de eerste helft jaren zestig zich profileerde met zijn inzet voor dit repertoire, was hij weliswaar een exotisch wezen in eigen land, maar hij had mede-sectariërs, onder wie Ton Hartsuiker, Jan Vriend en later Ed Spanjaard. Binnen de moderne muziek was zijn liefde voor de Tweede Weense School niet uniek, getuige een briljante voorganger als Theo Bruins die als pianist iedere andere Nederlander in dit repertoire in de schaduw zette. Eind jaren zestig met muziek van Erik Satie op de lessenaar Wat hem onderscheidde was de hang naar het maniakale. Muziek was niet slechts goed, ze was voor hem overdonderend of ze was niet. Zag men De Leeuw spelen, dan mocht de wereld vooral niet doordraaien maar stond de mens op het punt over te gaan in het delirium. De extase was de permanente en telkens vereiste staat van zijn. De emoties moesten niet slechts worden ervaren, maar ook worden getoond. Muziek maken was niets minder dan de liefde bedrijven en voor m
Het is natuurlijk een open deur op te merken dat het kenmerkende voor onverschillig welke biografie de aanwezigheid van biografisch materiaal is. Die aanwezigheid, daar helpt geen lieve moeder aan. Iets anders is dat het gesternte waaronder de biografie van Derks tot stand moest komen op z’n zachtst gezegd, weinig gelukkig was, of – zoals in een aantal recentelijk verschenen en aan deze zaak in De Volkskrant, de NRC en Het Parool gewijde artikelen/columns niet zond Tekst: Maarten Brandt
Slotakkoord. Kan het symbolischer? Natuurlijk, het is de titel van het boekje van Thea Derks dat de laatste levensperiode van een van onze muzikale helden beschrijft. Namelijk van Reinbert de Leeuw die op vrijdag 14 februari zijn laatste adem uitblies. Dit in een achttal korte hoofdstukken alsmede een reeks statements van betrokkenen uit binnen en buitenland, een geheel dat overigens tevens in de zojuist verschenen derde druk van Derks monumentale biografie van deze met recht uniek te noemen persoonlijkheid is opgenomen en bij dezelfde uitgever is verschenen. Het symbolische schuilt echter mede en vooral in het feit dat het slotakkoord ook een feit is voor de meeste ‘Notenkrakers’, met uitzondering van Lous Andriessen, een van de componisten voor wie De Leeuw enorm veel heeft betekend en die uiteraard door Derks wordt genoemd in verband met de door De Leeuw geleide (en voor cd vastgelegde) wereldpremière van diens opera Theatre of the World. Wie de bezuinigingsmaatregelen &#; waarbij de Corona-pandemie dankbaar als alibi wordt gebruikt om de als gevolg van het beleid van de VVD-staatsecretaris Halbe Zijlstra al onherstelbaar uitgeklede kunstlandschap nog verder om zeep te helpen &#; onder de loep neemt, kan niet anders dan zich vertwijfel