Leon blum biografie
Blum, léon definities
Blum, Léon
Geb. Parijs - Overl. Jouy-en-Josas Hij was premier van Frankrijk van en van Hij was een zoon van een welgestelde joodse familie. Van tot werkte hij voor de krant l'Humanité. Zijn politieke carrière begon pas in , toen hij als samenbindende figuur tot voorzitter van de socialistische partij (SFGevonden op
Blum, Léon
Geb. Parijs - Overl. Jouy-en-Josas Hij was premier van Frankrijk van en van Hij was een zoon van een welgestelde joodse familie. Van tot werkte hij voor de krant l'Humanité. Zijn politieke carrière begon pas in , toen hij als samenbindende figuur tot voorzitter van de socialistische partij (SFGevonden op
Geen exacte overeenkomst gevonden.
Mythe en werkelijkheid van het nieuwe Europa
Het leven van Louise Weiss
Ieme van der Poel
Over het leven van de Franse schrijfster en journaliste Louise Weiss () is nog geen biografie naar eind1. Wel liet de auteur in kwestie een autobiografie in zes delen na, Mémoires d'une Européenne. Hierin doet zij uitvoerig verslag van de vele activiteiten die ze tijdens haar leven ontplooide en waarin haar inzet voor de Europese eenwording en haar bijdrage aan de strijd voor het vrouwenkiesrecht de hoofdmoot vormden. De vraag werpt zich op in hoeverre een toekomstige biograaf van Louise Weiss gediend zal zijn met een egodocument van dergelijke omvang.
In ieder geval kan nu al worden vastgesteld dat Christine Bard in haar onlangs verschenen studie over het Franse feminisme tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw - tevens het eerste academische proefschrift dat aan dit onderwerp en deze periode werd gewijd - het belang van Weiss voor de vrouwenbeweging nogal relativeert en daarmee een duidelijk ander standpunt inneemt dan de auteur zelf in haar Mémoires.Ga naar eind2.
Een ander punt dat de aandacht verdient is het probleem van zelfrepresentatie. Als werkende, ongetrouwde vrouw zonder kinderen nam Weiss temidden van haar generatiegenoten een u
Jean Jaurs
Leon Blum
Geschreven: februari
Bron: Germinalreeks 13 jg. nr. 12, april In samenwerking met Dacob, Archief en Bibliotheek voor de Studie van het Communisme
Vertaling: Uit het Frans door Paul Pee
Deze versie: spelling, interpunctie en enige woorden aangepast
Transcriptie/HTML en contact:Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
Hoe te citeren?
Laatst bijgewerkt:
Voordracht gehouden op 16 februari in het Thatre des Ambassadeurs te Parijs
1
Jaurs is tijdens zijn leven het voorwerp geweest van een haat die buitengewoon taai en buitengewoon hevig was. Hij werd vermoord. Zijn moordenaar was een gek, maar een gek die door de aanklachten en de beledigingen was opgejaagd geworden. Die haat wekte bij Jaurs meer verwondering op, meer verdriet dan verontwaardiging. Hij herhaalde graag de twee verzen van Victor Hugo uit een beroemd gedicht van de Contemplations:
Je me suis tonn dtre un objet de haine
Ayant beaucoup souffert et beaucoup travaill[1]
Op zekeren dag, toen een tegenstrever hem in het Parlement op wrede wijze had beledigd, draaide hij zich plotseling om onder de slag en antwoordde:
Ja, ja, ik weet ik weet dat u mij vervolgt met een nooit versagende haat, en moest ik in die haat de maat
Albert Lebrun ()
Franse politicus
De Franse politicus Albert Lebrun was van tot president van Frankrijk. Lebrun was president toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en Frankrijk door Duitsland overrompeld werd. Lebrun werd daardoor de laatste president van de Derde Republiek.Mijningenieur
Albert François Lebrun werd op 29 augustus geboren in Mercy-le-Haut in het departement Meurthe-et-Moselle. Hij was de zoon van een landbouwer die tevens dorpsburgemeester was. Hij studeerde aan de École polytechnique in het Quartier Latin in Parijs en daarna aan de École nationale supérieure des mines de Paris. Hij begon zijn loopbaan in een mijn in Vesoul in het departement Haute-Saône en daarna in Nancy.Eerste Wereldoorlog
Op jarige leeftijd beëindigde Albert Lebrun een succesvolle carrière als mijningenieur om in de politiek te gaan. In kwam Albert Lebrun in het Franse parlement. In volgde een benoeming tot minister voor Koloniale Aangelegenheden. In de laatste jaren van de Eerste Wereldoorlog was hij minister voor de Vrije Gebiedsdelen in de regering van Georges Clemenceau. Van tot was Lebrun senator voor Meurthe-et-Moselle.President
Na de moordaanslag In Frankrijk ging de vorming van een Volksfront heel moeizaam, want er was grote verdeeldheid, ook links van het midden. In kwam er een samenwerkingsverband van communisten, radicalen en sociaal-democraten.
Tot een gezamenlijk programma kwamen de deelnamers niet, wel een aantal ‘te realiseren basispunten’, zoals urige werkweek, stakingsrecht, CAO’s en – vooral - ‘de verdediging van de republiek en de republikeinse instellingen’.
Sommige basispunten waren in strijd met bepalingen in de afzonderlijke verkiezingsprogramma’s, zodat het voor rechts vrij schieten was op quasi verenigd links.
De eerste ronde van de verkiezingen werd voor links een teleurstelling, maar er volgde een tweede ronde voor de districten waar geen enkele kandidaat een absolute meerderheid had gehaald.
De nederlaag disciplineerde het Volksfront, er kwam nu meer eenheid in de campagnes en de tweede ronde werd een eclatant succes: het front kreeg zetels in de Kamer van Afgevaardigden. Rechts en centrum behaalden slechts zetels.
Dat leidde tot een Volksfront-regering onder leiding van Léon Blum, waarin overigens geen communisten