Annet mooij connie palmen
‘Hij verhinderde zelf elk begrip’: Annet Mooijs Ischa Meijer
&#;Mooij schrijft onverbloemd over het verbijsterende gedrag van Ischa Meijer, maar laat zijn mooie kanten wel degelijk ook in de biografie naar buiten komen.’ Jaap Cohen weet als geen ander hoe je een biografie over een omstreden publiek figuur schrijft. Hij las Annet Mooijs biografie van Ischa Meijer en ziet zowel een voortzetting van het eerdere biografische werk van historicus Evelien Gans, als een heel eigen benadering en stijl.
In de zomer van overleed plotseling historica Evelien Gans. Ze had ruim tien jaar eerder het eerste deel van een dubbelbiografie gepubliceerd, over de eerste vierenveertig jaar van het leven van de Joodse historicus Jaap Meijer () en de jeugd van zijn zoon, de latere interviewer, performer en verslaggever Ischa Meijer (). Het was een indrukwekkend boek; met name Gans’ gedetailleerde passages over het kampleven in Westerbork en Bergen-Belsen ontnamen je de adem. Waar in het eerste deel Jaap en Ischa Meijer de nadruk lag op de vader, zou in het tweede deel Ischa en Jaap Meijer de nadruk op de zoon komen te liggen. Mede vanwege Gans’ alom geprezen literaire en analytische schrijfstijl werd er jarenlang reikhalzend naar uitgekeken, maar door haar overlijden zou dat tweede deel er n
Nieuws: Connie Palmen haalt uit naar biograaf Ischa Meijer: &#;Ik vind het een verschrikkelijk slechte biografie&#; (Met reactie van de biograaf)
Afgelopen november verscheen de biografie van Ischa Meijer, Alles gaat op vroeger terug, geschreven door Annet Mooij. Dat is in feite een vervolg op Jaap en Ischa Meijer – Een joodse geschiedenis van Evelien Gans uit Gans liet in het leven en Mooij pakte het over. Maar waar Gans een dubbelbiografie schreef van Ischa en zijn vader, besloot Mooij zich alleen nog te richten op Ischa in Alles gaat op vroeger terug.
Zoals Liliane Waanders op Biografieportaalschrijft (waarvan Connie Palmens broer Eric de hoofdredacteur is) is Mooij &#;hard, keihard&#; als het aankomt op Meijer als partner, vader en vreemdganger. Tevens schrijft Waanders: &#;Uit de relativerende toon waarin Annet Mooij over de relatie tussen Ischa Meijer en Connie Palmen schrijft, spreekt een venijn dat doet vermoeden dat er een rekening vereffend moet worden.&#;
Connie Palmen lijkt diezelfde mening te zijn toegedaan. In de podcast Met Groenteman in de kast van 21 december loopt Palmen helemaal leeg over de biografie, tegenover Gijs Groenteman:
De biografie van Ischa bijvoorbeeld, dat noem ik regelrecht een Judasbiografie. Daar zit een boosaardigheid in di
Annet Mooijs biografie over Ischa Meijer is bewonderenswaardig, maar niet bewonderend
Een paar beelden uit Alles gaat op vroeger terug, de biografie die Annet Mooij schreef over Ischa Meijer (), zullen me bijblijven. Zoals een herinnering van Theodor Holman aan een etentje met collega’s van Het Parool, waarbij Ischa ineens riep: ‘Jongelui. Nu graag even over mij!’ Wie zijn onstilbare hunkering naar aandacht zo grappig en met zelfkennis brengt, zal niet worden weggehoond als een narcist, ook al is hij dat.
Een ander beeld: Ischa eet met zijn vriendin Berthe Meijer bij zijn ouders. Hij is, nu hij eindelijke een joodse partner heeft, toegelaten in het ouderlijk huis waaruit hij jarenlang werd geweerd. Eerst viel de zoon in ongenade omdat hij te lage cijfers haalde, daarna omdat hij geen advocaat werd en een katholieke vriendin had. De druppel was zijn boek Brief aan mijn moeder, een afrekening en liefdesverklaring ineen. Het gesprek aan tafel gaat uitsluitend over Berthe en haar net verschenen kookboek. Ischa zit erbij ‘als een klein jongetje’. ‘Die trieste hondenblik in zijn ogen, dat bedelen om affectie en aandacht.’
Over de auteur
Aleid Truijens schrijft sinds voor de Volkskrant, vooral over literatuur, non-fictie en onderwijs. Zij publiceerde twee romans en tweeDe ‘patronen’ van Ischa
Het is een tijd van wankelende voetstukken. Afgelopen najaar verscheen bijvoorbeeld, van de Amerikaanse critica Claire Dederer, Monsters: Dilemma’s van een fan (Nijgh & Van Ditmar). Wat moeten we met het werk van wat zij ‘monsterlijke mannen’ noemde: Hemingway, Picasso, Polanski? Of neem het Brooklyn Museum in New York, dat deze zomer de comédienne en kunsthistorica Hannah Gadsby uitnodigde voor een tentoonstelling over Pablo Picasso die hem vooral neerzette als een misogyne, dwangmatige vrouwenmisbruiker.
Die mondiale context, van MeToo, grensoverschrijdend gedrag en wat toxische mannelijkheid is gaan heten, is er eentje die je moeilijk kunt negeren als je een biografie schrijft van Ischa Meijer (), legendarisch journalist, schrijver, radio-, tv- en theatermaker en ook, leren we in de biografie van Annet Mooij, dwangmatig polygamist, vrouwenveroveraar en -vernederaar, verbaal en fysiek agressief, noem het maar op.
In haar biografie legt Mooij vrijwel nergens expliciet de relatie met de wereld van nu, een tijdlang lijkt dat ook een juiste keuze. De biografe lijkt vooral de rol van neutrale beschouwer te willen aannemen, die past bij het uitstekend gedocumenteerd zijn van deze pagina’s dikke studie. Ze bouwt voort op het werk van de in overl
Nieuws: Connie Palmen verklaart aanval op biografie Ischa Meijer en biografe Mooij: &#;Het is een enorme provocatie, en ik bedoel het héél ironisch&#;
In een interview in de Volkskrant dat morgen op papier verschijnt, reageert Connie Palmen eindelijk op haar eigen uitspraken over Ischa Meijer-biografe Annet Mooij. In december stak Palmen een hard betoog af over het recent verschenen Alles gaat op vroeger terug van Mooij. De biografe zou niets van Meijer hebben begrepen en een judasbiografie hebben geschreven. Daarbij kwam zelfs de seksualiteit en de vermeende onaantrekkelijkheid van biografe Mooij ter sprake.
Palmen deed deze uitspraken (waarvan Mooij enkele feitelijke aantijgingen weerlegde) tegenover Gijs Groenteman, in een podcast van de Volkskrant. In het interview dat morgen op papier verschijnt in diezelfde de Volkskrant vraagt interviewer Sara Berkeljon naar de verklaring van deze uitspraken van Palmen in &#;een podcast&#;:
Ik ben geraakt omdat Ischa zo misverstaan is. Met zo weinig empathie is behandeld, terwijl het zo’n geslagen en bang iemand was, iemand aan wie je kon zien dat hij door zijn ouders was mishandeld. Ze maakt van hem een saai iemand, in wiens gedrag ze patronen ontdekt. Patronen, dan denk ik aan jurken naaien. Ik kan het woord niet meer ho