Jan van mersbergen eiland zonder schaduw
Carnaval, een levensverhaal
de persoonlijke biografie van ons volksfeest
november
Nijgh & Van Ditmar
blz
isbn / ebook
reacties | fragment
Vertel niet wat het is, maar laat zien wat het betekent.
Vraag willekeurige mensen te beschrijven wat Carnaval is en je krijgt een opsomming van uiterlijke kenmerken, soms gevolgd door een ongevraagd (voor)oordeel. Om te raken aan de ziel van het fenomeen moet je een doorgewinterd Carnavalsvierder zijn en ook nog kunnen schrijven. Iemand zoals Jan van Mersbergen die weet wat Carnaval met een mens doet.
In dit boek gaat hij op zoek naar de essentie van wat hij ‘ons laatst overgebleven diepgewortelde meerdaagse religieuze openluchtfeest’ noemt. Als een bevlogen gids leidt hij de lezer met humor, persoonlijke ervaringen, filosofische beschouwingen en historisch besef langs de levensfasen van Carnaval.
Boeken van Jan van Mersbergen
Danny staat in de regen te liften. Hij moet dit oude leven verlaten, als in een roes gaat hij een onbestemde toekomst tegemoet. Robert is op weg naar Pamplona voor zijn jaarlijks uitje naar het stierenrennen. De regen stroomt over de ruiten, de ruitenwissers kunnen het water bijna niet de baas. Dan ziet hij een lifter langs de snelweg staan. Hij stopt, en neemt hem mee.
Het gesprek vlot niet erg tussen de nieuwsgierige Robert en de weinig spraakzame Danny, een bokser. Het lijkt alsof Danny zich willoos laat meevoeren, ogenschijnlijk verslagen door een geheim. Weggaan is eenvoudig, achterlaten is moeilijker. Het leven voor Danny is een gevecht: een gevecht met tegenstanders in de boksring, en een gevecht met de liefde.
Jan van Mersbergen weet de spanning in deze prachtige road-novel tot het einde toe vol te houden: waarom laat Danny zich zo gemakkelijk meetronen, en waarom keert Robert terug naar Pamplona? Wat maakt gevaar zo verleidelijk dat we het altijd weer opzoeken? Er is geen hoger plan, enkel intuïtie. Maar dan, in Pamplona, temidden van de aanstormende stieren en de stofwolken dreigt het mis te gaan. Als het gevaar onontkoombaar lijkt, reageert onze naastenliefde. Onverbiddelijk.
Schrijver Jan van Mersbergen:
In zijn nieuwste roman We moeten praten speelt juist zwijgen een grote rol. Iets wat veel mensen bij schrijver Jan van Mersbergen () ook verwachten. Het tegendeel is waar: hij praat heel graag! Hoofdpersoon Koen, in Jans gevoelige kleine roman, doet na jarenlang zwijgen dan toch hetzelfde: tijdens zijn spreekbeurt in groep 7 vertelt hij het verhaal van zijn leven.
De hoofdpersoon in je nieuwe roman We moeten praten is Koen, een kind in groep 7. Waarom koos je voor een kind als hoofdpersoon?
“Koen staat heel dicht bij mijn twee zonen. De oudste in nu 20, de jongste 7. Koen is een combinatie van die twee: bedachtzaam, slim, eigen, en grappig. De jongen in de roman zit in groep 7, precies de leeftijd waarop kinderen alles weten maar zeker anderen nog nodig hebben. Hij kijkt terug op twee belangrijke momenten in zijn leven: het vertrek van zijn moeder toen hij 2 was en de ontmoeting met een zwaan die zijn vervangende moeder zou worden. Kinderen die vertellen zijn leuk, warrig, onbevangen en eerlijk. Dat is Koen, maar niet helemaal. Want hij begrijpt het gewicht van zijn verhaal. Volwassen vertellers zijn gewiekster, onbetrouwbaarder, vervelender.”
Stilte speelt een grote rol in jouw nieuwe roman. Ben jij een De persoonlijke biografie van een volksfeest Uitgebreide liefdesverklaring. Tijdens Carnaval ben ik vader geworden. Dit is de eerste regel van een omvangrijke boek. Een chaotisch boek, waarin toch enige structuur is aangebracht. Structuur in een boek over Carnaval? Carnaval is juist het loslaten van bestaande structuren. De structuur zit hem in het tijdens Carnaval o zo belangrijke cijfer 11, elluf. Elluf hoofdstukken krijgt dit boek, ik had geen doctorandus hoeven worden om dat te verzinnen. Het zullen volle hoofdstukken zijn, met soms geen helder begin of eind, zoals de Carnavalsnacht geruisloos overgaat in de ochtend, maar toch zullen er heldere momenten zijn. Auteur Jan van Mersbergen (Gorinchem, ) studeerde HBO Cultuur en Beleid en Cultuursociologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij werkte onder meer als stratenmaker, proefdierverzorger en postbode voordat hij in het theater belandde. Vanaf is hij serieus bezig als schrijver. In ontving hij de BNG Nieuwe Literatuurprijs voor zijn fijnzinnig geschreven roman Naar de overkant van de nacht, waarin de hoofdpersoon in zijn eentje carnaval, ofwel Vastelaovend in Venlo viert. Het boek werd tevens genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de Gouden Uil. Het drong door tot De persoonlijke biografie van ons volksfeest Over Carnaval wordt in de Nederlandse literatuur en uberhaupt relatief weinig geschreven. Zijdelings kun je het wel tegenkomen in een roman of in een thriller, maar echt als een centraal onderwerp dat is zeldzaam. De schrijver Jan van Mersbergen die al bijna zijn hele leven Carnaval viert en een grote liefde voor het volksfeest voelt heeft er met dit persoonlijk boek overtuigend verandering in gebracht. Op aanstekelijke wijze, vaak met humor vertelt hij hoe hij zelf dit feest ervaart en beleefd en daarnaast gaat hij in op hoe Carnaval in de rest van de wereld een feest is waar mensen een jaar lang naar uitkijken en het met volle overtuiging vieren. Dat deze mooie ode aan het Carnaval bovendien nog uitstekend geschreven is, maakt het boek, zelfs voor de Carnavalshater een feest om te lezen. Het boek is door onze redactie gewaardeerd met ∗∗∗∗∗ (uitstekend).Carnaval, een levensverhaal
Carnaval, Een levensverhaal
Jan van Mersbergen Carnaval recensie
Flapteks