Aldo van keulen
Nederlandse schrijfster
De Nederlandse schrijfster Mensje van Keulen debuteerde in met de roman 'Bleekers Zomer'. In kreeg ze de J.M.A. Biesheuvelprijs voor de verhalenbundel 'Ik moet u echt iets zeggen' (). In ontving ze de Constantijn Huygens-prijs. Mensje van Keulen schreef niet alleen voor volwassenen. Er verschenen ook enkele kinderboeken van haar hand.Opleiding
Mensje van Keulen werd op 10 juni geboren in Den Haag als Mensje Francina van der Steen. In het midden van de zestiger jaren werkte ze enige tijd in Londen als au pair en later bij een antiquair, terwijl ze een cursus schilderen volgde aan de Art School of East End. Na terugkomst in Nederland vestigde ze zich in Amsterdam en studeerde ze enige tijd aan de kunstacademie in Den Haag. Ook na de scheiding van haar man Lon van Keulen bleef zij als schrijfster gebruik maken van diens achternaam.Debuut
Zij was aan het begin van de jaren zeventig medewerkster bij Propria Cures en later was ze jarenlang redactrice van het literaire tijdschrift Maatstaf. De eerste roman, 'Bleekers zomer' van Mensje van Keulen verscheen in In verscheen onder het pseudoniem Josien Meloen 'Uit de oude poepdoos'. Van Keulen is bevriend met Maarten 't Hart.Mensje van Keulen
door Bert Peene
1. Biografie
Mensje Francina van der Steen werd op 10 juni in Den Haag geboren als oudste in een gezin van drie kinderen; haar vader was klerk. Na haar middelbare-schoolopleiding - één jaar de Gemeentelijke HBS, daarna de rooms-katholieke MMS - vertrok zij in naar Engeland als hulp in de huishouding. Al snel verliet zij deze werkkring en ging bij een antiquair werken. Intussen volgde zij een cursus schilderen aan de Artschool van East End (Londen). In keerde zij naar Nederland terug, waar zij zich in Amsterdam vestigde. Een jaar later trouwde zij met de fotograaf Lon van Keulen, van wie zij inmiddels weer is gescheiden.
Hoewel zij al in als schrijfster in het Hollands Maandblad debuteerde, trad zij in toch vooral als tekenares tot de redactie van Propria Cures toe. Voor dit tijdschrift schreef zij later ook verhalen en gedichten, onder andere onder het pseudoniem Josien Meloen. Een ander pseudoniem, Constant P. Cavalry, gebruikte zij later voor erotische verhalen. Van tot maakte zij deel uit van de redactie van Maatstaf. Zij schreef journalistieke bijdragen voor Panorama en Haagse Post en publiceerde verhalen in onder andere het Hollands Maandblad, Maatstaf en Avenue. Voor NRC Handelsblad schreef zi
Biografie
Mensje van Keulen werd op 10 juni geboren in Den Haag als Mensje Francina van der Steen, roepnaam Mennie.
Van maakte ze deel uit van de redactie van Propria Cures waarvoor ze literaire en politieke cartoons tekende en korte verhalen schreef. Hierna maakte ze acht jaar deel uit van het literaire tijdschrift Maatstaf. In werd haar eerste korte verhaal gepubliceerd in Hollands Maandblad. Haar debuut Bleekers zomer verscheen in Met de woorden: ‘Dit is het’ begon de eerste jubelende recensie (door K.L. Poll in NRC Handelsblad) van deze roman, die sindsdien vele malen werd herdrukt en inmiddels tot de klassiekers van de Nederlandse literatuur wordt gerekend.' Ze schreef niet alleen romans en verhalen voor volwassenen die op meerdere long- en shortlists stonden, maar ook enkele kinderboeken, waarvoor ze o.a. een Zilveren Griffel en de Nienke van Hichtumprijs ontving. Voor haar verhalenbundel Ik moet u echt iets zeggenwon ze de J.M.A. Biesheuvelprijs (). Naar aanleiding van haar moeders dood verscheen het autobiografische Olifanten op een web (Atlas Contact ). Tot haar non-fictie werk behoren eveneens drie dagboekdelen die de jaren omspannen. Haar oeuvre werd bekroond met de Annie Romeinprijs (), de Charlotte Köhlerprijs () en de Constantijn Huygens-prijs (
Mensje van Keulen over haar persoonlijke klassiekers: ‘Meisjesboeken waren niet aan mij besteed. Stripboeken wel’
1. Winnetou’s dood van Karl May
‘Oef! Sschi itkli takla hotli.’
Dit is Apachentaal voor: ‘Oef! Ik heb een paard.’
Na Karl May’s Winnetou − Het opperhoofd der Apachen moest en zou ik alle avonturen van het grote opperhoofd en zijn bloedbroeder Old Shatterhand lezen. Wat een droefenis was het dan ook toen ik met Kerstmis ziek lag, iets wat vaak met Kerst gebeurde, en het voorlaatste deel uit de Winnetou-reeks kreeg: Winnetou’s dood.
‘De andere delen waren uitverkocht’, zei mijn vader.
Vooruit dan maar. Dapper zijn. Lezen. Ik raakte ook wel nieuwsgierig naar hoe Winnetou zou sterven. Iedere bladzijde loerde het onheil, dan wel het ‘Suto-ntscho’ (het boze oog), maar pas op bladzijde valt het edele opperhoofd neer. Hij vraagt Old Shatterhand om met de settlers het Ave Maria te zingen (als jarige vond ik dat helemaal niet gek) en spreekt dan zijn laatste woorden: ‘Shar-lih, ik geloof aan de Heiland. Winnetou is een christen. Vaarwel!’
Tranen. En een huilbui toen ik las dat het opperhoofd rechtop werd begraven in vol ornaat, gezeten op zijn doodgeschoten paard.
De twee bloedbroeders zouden hun avonturen in het Wilde Westen niet zonder hun rijdieren hebben be
Mensje van Keulen werd op 10 juni geboren in Den Haag als Mensje Francina van der Steen, roepnaam Mennie. Ze heeft een zoon en woont in Amsterdam.
Van tot was ze redacteur van Propria Cures waarvoor ze schreef en literaire en politieke cartoons tekende. Hierna maakte ze te zamen met o.a. Gerrit Komrij, Theo Sontrop en Martin Ros acht jaar deel uit van de redactie van het literaire tijdschrift Maatstaf. Haar eerste verhaal (Een bruiloft) werd gepubliceerd in in Hollands Maandblad. Haar debuut Bleekers zomer verscheen in Met de woorden : 'Dit is het,' begon de eerste recensie (door K.L. Poll in NRC Handelsblad) op deze bejubelde en al vele malen herdrukte roman die inmiddels tot de klassieken in de Nederlandse literatuur wordt gerekend.
In het autobiografische Olifanten op een Web (), dat Mensje naar aanleiding van de dood van haar moeder schreef, is veel over haar jeugd, latere belevenissen en haar schrijverschap te vinden.
Bekroningen:
- Zilveren griffel () - Tommie Station
- Nienke van Hichtumprijs () - Vrienden van de maan
- Vlag en wimpel () - Meneer Ratti
- Longlist Libris-Literatuurprijs () - De gelukkige
- Shortlist Ako-Literatuurprijs () - Het andere gezicht
- Annie Romeinprijs ( - zie fragment juryrapport) - Oeuvreprijs
- Longlist Li