Robert mapplethorpe biografie
Narcist in een decadente wereld Biografie schetst SM-fotograaf Robert Mapplethorpe als tijdgebonden fenomeen
WIE HEEFT ooit bevroed dat Robert Mapplethorpe, dè chroniqueur van de sado-masochistische homowereld, de fotograaf die werkelijk alle taboes tartte en in Amerika heftige debatten over kunst en obsceniteit ontketende, zelfs nog aan het eind van zijn leven doodsbang was dat zijn vader zijn homoseksuele geaardheid zou ontdekken?
Aronson wist hem van het vernederende telefoontje te weerhouden. De Mapplethorpes kwamen naar het Whitney en zagen de expositie in haar geheel, inclusief de SM-afbeeldingen. 'No big deal', reageerde vader Harry. Hij barstte niet uit in woede, zocht geen verklaring, deed geen enkele poging met zijn inmiddels beroemde zoon te communiceren. Harry Mapplethorpe volhardde in zijn terloops beschreven scène aan het slot van Patricia Morrisroe's biografie Mapplethorpe krijgt extra reliëf door ze te koppelen aan eerdere, al even onnadrukkelijk gepresenteerde schofferingen van Mapplethorpe senior. Halverwege de biografie bezoekt vader Mapplethorpe, op aandringen van moeder Joan, Robert's (tamelijk kuise) show in de galerie van Holly Solomon op West n van zijn groteske sieraden (Mapplethorpe droeg in die tijd halskettingen met fetisj-attributen), wacht een
Op dit moment is de tentoonstelling Robert Mapplethorpe, een perfectionist te zien in de Kunsthal Rotterdam. Maar wie was Robert Mappelthorpe eigenlijk? Wat maakt dat hij tot op de dag van vandaag gezien wordt als een van de meest beroemde, invloedrijke en toonaangevende fotografen?
De in geboren Amerikaanse fotograaf Robert Mapplethorpe heeft in zijn korte leven &#; hij werd 42 jaar &#; een indrukwekkend oeuvre opgebouwd van ruim twintigduizend foto’s. Mapplethorpe was vooral bekend van zijn portretten (vaak van andere beroemdheden zoals Patti Smith, Andy Warhol en Grace Jones), bloemenfoto’s van voornamelijk lelies en orchideeën en zijn homo-erotische foto’s.
Het is met name de laatste categorie waar de meeste mensen aan denken wanneer zij de naam ‘Mapplethorpe’ horen: de treffendezwart-wit foto’s met controversiële onderwerpen. De foto’s die mensen een beeld bood in de underground BDSM gay-scene in jaren 70 New York of in Mapplethorpe’s loft waar zijn persoonlijke avontuurtjes plaatsvonden.
Robert Mapplethorpe &#; Joe, NYC ()
Zwart-wit foto&#;s vs. kleurenfoto&#;s
Praktisch heel Mapplethorpe’s oeuvre is in zwart-wit geschoten – op een paar bloemen foto’s na. Dit is met name interessant gezien de status van zwart-wit foto&#;s en
Robert Mapplethorpe een perfectionist
De Kunsthal laat ons in een grote overzichtstentoonstelling kennismaken met het leven en werk van Robert Mapplethorpe ( – ). Hij wordt gezien als één van de meest invloedrijke kunstenaars en fotografen van de 20steeeuw. Mapplethorpe is de derde grote fotograaf die we in de afgelopen twee jaar in de Kunsthal ‘ontmoeten’. Het begon met Philippe Halsman, die ons verbaasde. Hij werd opgevolgd door Peter Lindbergh, die zijn persoonlijke visie op modefotografie presenteerde. En nu zijn de zalen ingericht met ruim twee honderd foto’s van Robert Mapplethorpe. Naast zijn collages en polaroids ontdek je zijn favoriete genres: portretten, zelfportretten, naakten en stillevens. Het werk van deze celluloid perfectionist is nog te zien t/m 27 augustus
l. Patti Smith () r. Ken Moody en Robert Sherman () ©Robert MapplethorpeSneak preview
Een kijkje in zijn leven
Om begrip te krijgen voor het leven & het werk van Mapplethorpe, beschrijf ik eerst een beknopte biografie. Robert Mapplethorpe werd in in Floral Park, Queens – New York geboren. Hij had een oudere zus en een veel jongere broer. In ging hij naar het Pratt Institute, in Brooklyn (NYC). Hij volgde de vakken tekenen, schilderen en beeldhouwen. Hij experimenteerde
Als smeltende klokken
De grote overzichtstentoonstelling met werk van Robert Mapplethorpe () in de Kunsthal in Rotterdam opent met een klein overzicht. De eerste wand is gevuld met beelden die een inleiding vormen op zijn oeuvre waarin de protagonisten worden voorgesteld en de thema’s die er van begin tot eind doorheen zijn geweven alvast de revue passeren. Eerst een zelfportret uit dat lijkt op de bekendere foto waarop Mapplethorpe, gestoken in een leren jack en met een sigaret tussen zijn lippen geklemd, zijn ogen wat dichtknijpt, maar in dit geval kijkt hij ongehinderd door rook strak in zijn eigen lens. Zo jong nog, denk je eerst, en vervolgens dat dat schijn is die bedriegt: de sluipmoordenaar stond al bijna voor de deur. Vanonder een vetkuif die niet had misstaan in Grease loenst hij een beetje, maar zijn blik straalt boven alles een gigantische zelfverzekerdheid uit: ambitie, vertrouwen en een sense of mission ineen.
Het rijmt op een gekke manier met het beeld van een rafelige Amerikaanse vlag dat twee lijsten verderop hangt. Aanvankelijk lijkt die foto een minder voor de hand liggende keuze: niet alleen is het een van de zeldzame werken van Mapplethorpe waarop de lucht te zien is – zijn grotendeels in de studio gesmede oeuvre heeft iets claustrofobisch – het
Mapplethorpe: Look at the Pictures
Nog controversiëler dan het werk van de wereldberoemde New Yorkse homo-erotische fetish-fotograaf Robert Mapplethorpe (), was zijn leven. Dit is het portret van een kunstenaar die eigentijdse fotografie tot de schone kunsten verhief en daarmee een culturele oorlog ontketende die nog steeds woedt. De titel is ontleend aan een oproep van een onthutste homofobe senator die in tijdens een rechtszaak de sluiting van een reizende Mapplethorpe-tentoonstelling eiste. Vanaf dit vertrekpunt volgen we de curatoren van het J. Paul Getty Museum en het Los Angeles County Museum of Art, die Mapplethorpe’s werk in kaart brengen voor een parallel retrospectief. Hun observaties over seksualiteit, (zelf)portretten en bloemstillevens vormen het raamwerk voor een biografie van de kunstenaar, aan de hand van interviews met familieleden, vrienden, collega’s, buren, modellen, minnaars, kunstcritici en verzamelaars. Die worden steevast in kleur vastgelegd met een Hasselblad: de karakteristieke camera waarmee Mapplethorpe zijn zwart-witfoto’s maakte. Bijzonder is ook dat de op jarige leeftijd aan aids overleden Mapplethorpe dankzij oude geluidsopnames vaak zelf als verteller te horen is.