Lieve joris biografie
Biografie
Lieve Joris (Neerpelt, België) is internationaal bekend als schrijfster van non-fictie boeken over de Arabische wereld, Afrika, Oost-Europa en China. België’s vroegere kolonie Congo, waar haar grootoom missionaris was, is een terugkerend thema in haar oeuvre. In Terug naar Congo (), Dans van de luipaard () en Het uur van de rebellen () pleegt zij “literaire vivisectie op de geschiedenis”, zoals Maarten Asscher het in Ons Erfdeel noemde. De hoogvlaktes (), waarin zij een voettocht door de onherbergzame heuvels van Zuid-Kivu beschrijft, is haar voorlopige afscheid van Congo.
Naast Afrika heeft de Arabische wereld altijd een grote aantrekkingskracht op haar uitgeoefend, getuige haar debuut De Golf (), het boekenweekessay Een kamer in Cairo () en De poorten van Damascus (), over haar vriendschap met de Syrische Hala. In de verhalenbundel Mijn Afrikaanse telefooncel () komen Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa samen. Voor Op de vleugels van de draak dook zij onder in de wereld van Afrikanen en Chinezen die als kleine visjes achter de grote handelscontracten elkaars territorium binnenzwemmen.
In Terug naar Neerpelt () keert Joris terug naar het Vlaanderen van haar jeugd en naar haar veelbelovende oudste broer Fonny, die gaandeweg ontspoorde. I
Lieve Joris
door Ton Brouwers
1. Biografie
Godelieve Elisabeth Achiel Micheline Joris werd op 14 juni geboren te Neerpelt, een dorp in Belgisch Limburg. Zij groeide op in een katholiek gezin van negen kinderen; haar vader was werkzaam als belastingambtenaar. Haar middelbare schooltijd bracht ze door op een kostschool in het nabijgelegen Peer. Tijdens haar jeugd had zij een nauwe band met haar grootmoeder en wilde ze lekenzuster in de missie worden.
In begon Joris aan een studie psychologie in Leuven, maar weldra bleek die keuze een vergissing en vertrok zij als au pair naar de Verenigde Staten. Zij woonde enige tijd in Washington DC, zwierf door het land, leefde in communes en raakte bevriend met Kamal Boullata, een Palestijnse kunstenaar die haar belangstelling voor het Midden-Oosten wekte.
Na terugkeer in België besloot Joris journalist te worden. Van tot volgde ze een opleiding aan de School voor Journalistiek te Utrecht. Haar stage bij de Haagse Post liep uit op een langdurige parttime verbintenis met dat weekblad, die tot zou duren. Gaandeweg specialiseerde zij zich in het schrijven van persoonlijk, literair journalistiek werk, met een bijzondere aandacht voor landen en sociale problemen in het Midden-Oosten en Afrika. Behalve in de Haagse Post zi
Zoeken in onze boeken
'Aanvankelijk zat Ahmed in een gevangenistoren in het centrum van Damascus. Daar werd op een dag een man geslagen, zo hard dat hij schreeuwde of hij levend gevild werd. Asma was net drie geworden, ze stapte met haar kleine beentjes voor Hala uit, keek over de reling naar beneden maar zei niets.'
Een halfjaar woont Lieve Joris in een volkswijk in Damascus en deelt er het leven met haar vriendin Hala. Nadat haar man Ahmed om politieke redenen in de gevangenis is beland, maakt Hala kennis met de grimmige wetten van het Assad-regime.
In een nawoord bij deze klassieker, die ook internationaal een succes werd, vertelt Lieve Joris wat er sindsdien met haar hoofdpersonages is gebeurd.
'Lieve Joris voert ons het hart van een complex, miskend land binnen, van zijn bewoners en vooral van zijn bewoonsters, van hun aspiraties en angsten, dromen en nachtmerries. Beter dan alle analyses helpt deze geweldige reis ons de redenen te begrijpen van de Syrische opstand, die ons verbaast door zijn moed en vastberadenheid.' - Alain Gresh, Le Monde diplomatique
'Het beste boek over het hedendaagse Syrië. Nooit eerder zag je een despoot zo in de verborgen hoeken van het intieme leven binnendringen.' - Libération
'Sinds Naguib Mahfouz werd het alledaagse leven in de moderne
Een gesprek met Lieve JORIS
Lieve JORIS (°Neerpelt, ) ontving talrijke prijzen en onderscheidingen voor haar oeuvre, dat vertaald is in het Engels, Frans, Duits, Spaans, Hongaars, Pools, Noors, Turks en Catalaans. Zij is hiermee een van de meest internationale schrijvers van de Lage Landen.
Het zit in het DNA van Lieve JORIS om te reizen en mensen te ontmoeten. Zij reist met een open blik en ontmoet mensen in hun steeds veranderende politiek-sociale en culturele context. Als ervaringsdeskundige houdt zij de vinger aan de pols en omschrijft het kloppend hart dat voor haar de wereld is.
Buiten heerst een nat herfstweer, in de lobby van het IBIS-hotel is het lekker warm. Lieve stapt op mij af, haar fuchsia kasjmieren pull met diepblauwe sjaal geven haar donkere ogen nog meer cachet.
Dag Lieve, hoe is het symposium gisteren verlopen?
Het is wonderlijk te ervaren dat universitairen je oeuvre analyseren. De dag begon met een aantal lezingen over mijn werk en vervolgens zat ik in een panel met o.a. mijn collega Koen Peeters. Mijn Franse vertaalster Marie Hooghe kon niet komen omdat ze ziek was en Kasper Goethals, die in Israël was voor De Standaard, miste zijn vliegtuig in Tel Aviv. Maar dat werd allemaal elegant opgelost. ‘s Middags kwamen de vertalers aan het woord, had ik e
Een gesprek over het leven ver weg en dichtbij.
De Belgische schrijfster Lieve Joris heeft zich vanaf haar eerste boek op verschillende plekken ingegraven - het Midden Oosten, Hongarije, Afrika. Zo werkt de schrijfster: een tijdlang wortelen en goed om je heen kijken. Zo beschreef ze in haar debuut De Golf in al de door snelle economische bloei verscheurde Arabische wereld waar sommige jongeren in een behoefte aan vastigheid teruggrepen op een onbeweeglijk geloof - een thema waar de wereld nog veel van horen zou. In Het uur van de rebellen beschrijft ze de kleine geschiedenis van Assani, een Tutsi rebel, waardoor de grote geschiedenis van de oorlog in Congo en de buurlanden te begrijpen valt.
Over één plek schreef ze tot aan nog niet: het Vlaanderen van haar jeugd.
Biografie Lieve Joris
(geb. 14 juni te Neerpelt, België)
"Mijn sleutel is traagheid"
Lieve Joris is een nationaal én internationaal gewaardeerd schrijfster van reisverhalen in het genre dat wel ‘verhalende non-fictie’ dan wel ‘non-fictie literatuur’ wordt genoemd. Met de blik van een fictieschrijfster bekijkt en beschrijft ze de werkelijkheid, en dat doet ze zoals ze zelf zegt in het tempo van een slak: ‘mijn sleutel is traagheid’.
Ze