Georges perec biografie

De Franse schrijver Georges Perec () deed in iets heel bijzonders. Hij publiceerde een boek waarin de letter ‘e’ niet voorkomt. De auteur kan daarmee wel de meester van de lipogrammen genoemd worden.

Een lipogram is een tekst waarin de auteur bewust een of meerdere letters niet gebruikt. Het gaat dan meestal niet om relatief weinig voorkomende letters zoals de ‘q’ of ‘x’. Auteurs van dit soort teksten maken het zich graag behoorlijk moeilijk en kiezen er daarom voor veelvoorkomende letters niet te gebruiken. Omdat het maken van lipogrammen vrij moeilijk is, zijn de teksten doorgaans vrij kort.

Georges Perec schreef echter een heel boek waarin de letter ‘e’ niet voorkwam: ‘La disparition’. De Nederlandse vertaling van het werk, getiteld ‘t Manco, telt maar liefst e-loze pagina’s. Het onderwerp van de publicatie is ook origineel.  De literaire thriller is opgebouwd als een detectiveverhaal rond de verdwijning van de letter ‘e’.

Drie jaar later kwam de auteur met een nieuw lipogram: Les Revenentes. Hierin staat maar één klinker: de letter ‘e’.

Naast deze twee bijzondere lopgrammen is Georges Perec de geschiedenisboeken ingegaan vanwege een enorm lang palindroom (een woord dat je beide kanten op kunt lezen), Le Grand Palindrome, dat bestond uit maar liefst woorden.

Geor



Van de ene bumper naar de andere. Het onvoorspelbare leven van Georges Perec

David Bellos: Georges Perec &#; A Life in Words. Londen, Uitg. Harvill, ;  Georges Perec: Une vie dans les mots. (vert. Françoise Cartano), Parijs, Ed. du Seuil,

Toen Georges Perec in op jarige leeftijd overleed, was hij in Frankrijk vooral bekend als een duivelskunstenaar op het gebied van taalspelletjes en vertelstructuren. Nog vers in het geheugen lag de bekroning met de Prix Médicis van La vie mode d&#;emploi (), een roman bestaande uit honderden verhalen waarvan inhoud, volgorde en samenhang waren bepaald door een combinatie van een wiskundige figuur en de oplossing voor een schaakprobleem. Andere bekende vormexperimenten waren La disparition (), een roman van bladzijden in de vorm van een e-lipogram, Le grand palindrome (), een &#;spiegel&#;-tekst (&#;parterretrap&#;) van woorden en Je me souviens (), een litanie van losse herinneringen aan de jaren vijftig en zestig, stuk voor stuk ingeleid door de formule &#;Je me souviens&#;.

Met de publikatie van het autobiografische W ou le souvenir d&#;enfance () werd al duidelijk dat er achter Perecs spel minder vrolijke preoccupaties schuil gingen, maar wat nu precies de achtergronden waren van de schrijver die zijn leven zo hardnekkig

Georges Perec, die in op zevenenveertigjarige leeftijd overleed, geldt thans wereldwijd als een van de origineelste schrijvers van zijn generatie. Als schepper van nieuwe literaire vormen was hij een unicum. Hij beheerste eigenlijk alle stijlvormen en stortte zich onvermoeibaar van het ene onderwerp op het andere.

Hij was zeer bedreven in het samenstellen van kruiswoordpuzzels, schreef hoorspelen, toneelstukken en maakte palindromen. En hij publiceerde een van de merkwaardigste autobiografieën uit de moderne literatuur: W of de jeugdherinnering.

In twee met elkaar parallel lopende verhalen slaagt Perec erin zijn autobiografie te produceren en die tegelijk te doorbreken met fictie die de authenticiteit van de autobiografie niet aantast maar juist versterkt. Centraal staat het verhaal van de achtjarige Gaspard Winckler, een doofstom jongetje dat verdwenen is bij een schipbreuk bij Kaap Hoorn. Iemand die toevallig ook Gaspard Winckler heet gaat naar dat verdwenen jongetje op zoek. Het enige spoor dat wordt gevonden leidt naar het mythische eiland W, een staat waar stringente, maniakale Olympische regels heersen. Maar ook daar worden geen overlevenden van de schipbreuk aangetroffen.

De draad in het boek die over W lijkt te lopen naar de verteller toe, blijkt steeds meer h

Literatuur onder de loep!

Wie een jaar geleden zou zeggen dat hier, op deze prestigieuze plek, een artikel zou verschijnen over Georges Perec waaraan ik zou mogen meewerken zou mijn meewarige blik op zich gericht voelen; George Perec was toch die Franse auteur met complexe teksten waaraan alleen zeer geoefende lezers zich wagen? Dat het artikel nu toch klaar is bewijst het tegendeel, het werk van Perec is wel degelijk toegankelijk, sterker nog: het is zoveel meer dan lezen! Tijd voor een heldere blik zonder poespas en hoge drempels om verslag te doen van onze leeservaringen. Salustia levert aan dit artikel een aanzienlijke bijdrage waarvoor hartelijk dank! 

Banner: Tea
Tekst: Salustia(Het leven, een gebruiksaanwijzing) en Tea (de rest)

Een korte biografie

Georges Perec () werd geboren uit Joodse ouders die Polen ontvluchtten en zich vestigden in Frankrijk. De tragiek van zijn in gesneuvelde vader en zijn moeder, zij werd in vergast, maakt enorme indruk op de jonge Georges. Hij werd opgevoed bij zijn oom en tante. Het gemis van zijn ouders en daarmee een totaal verstoorde kindertijd vinden we terug in zijn œuvre. Het feit dat Perec met ingang van 10 augustus deel uitmaakt van de lijst van 'de als klassiek beschouwde auteurs’ is voldoende reden om deze schrijve

Schrijven onder regeldwang
Over het werk van Georges Perec
Maarten van Buuren

De Franse auteur Georges Perec staat bekend om de spellen die hij en enkele collega-schrijvers speelden met literatuur. Deze auteurs, die zich verenigden in de Werkplaats voor Potentiële literatuur (OULIPO) stelden zich tot doel literatuur te schrijven onder zware regeldwang. Maar deze dwang kwam niet alleen voort uit spelen. In dit essay gaat Maarten van Buuren in op de regels die OULIPO-leden Georges Perec en Unica Zürn zichzelf oplegden en betoogt hij dat die dwang vaak een masker is waarachter de auteur zich schuilhoudt.

De Werkplaats voor Potentiële literatuur (Ouvroir de Littérature Potentielle, kortweg OULIPO) werd in opgericht door Raymond Queneau en de wiskundige François le Lionnais. Andere OULIPO-leden waren Italo Calvino en de nog immer actieve Jacques Roubaud. Maar de bekendste Oulipien was ongetwijfeld Georges Perec (). Doel van de groep was om nieuwe vormen van literatuur te ontwikkelen, niet zozeer in de zin dat nieuwe genres werden geïntroduceerd of ongebruikelijke thema's behandeld (hoewel dat niet was uitgesloten), maar dat nieuwe vormen werden geëxploreerd op basis van vooraf opgestelde regels. Stel je een verhaal of gedich