Biografie maxim biller

Er zijn twee soorten schrijvers. De eerste soort wil raadsels ontrafelen. De tweede soort wil de raadsels vergroten, zeg maar de school Mulisch. De eerste soort wil antwoorden geven, de tweede wil vragen opwerpen. Biller behoort tot de school van Mulisch. Hij maakt graag omtrekkende bewegingen. Liever mist dan helder zicht.
In een boek van slechts bladzijden wemelt het van de misleidingen, van nevenintriges en bijfiguren. Het verhaal maakt grote sprongen in de tijd en legt aan op verschillende locaties. De climax van het boek vindt geheel in dezelfde geest plaats. Opeens blijkt dat zus Jelena de familieperikelen in een roman aan de openbaarheid heeft prijsgegeven. We zijn inmiddels in aanbeland. De roman krijgt een gunstig onthaal onder meer in Le Monde. Er wordt een vergelijking gemaakt met De grap van Milan Kundera. Jelena ontvangt een uitnodiging om in Hamburg voor de omroep een uur over haar roman te komen praten. In het vraaggesprek stelt de interviewer aan het eind de onvermijdelijke vraag: wie denkt u, is er nu echt schuldig aan de dood van uw grootvader?” In eerste instantie luidt het antwoord: “dat gaat niemand iets aan.”

@leesimpressies

Hij moet niets weten van welk totalitarisme dan ook. Toch is het onbelemmerd optimisme van de liberalen hem ook vreemd. In zijn onlangs verschenen boek over Isaiah Berlin toont John Gray aan dat juist de ‘reactionaire’ Contra-Verlichting Berlin tot nieuwe inzichten inspireerde. I. Berlin, Het kromme hout waaruit de mens gemaakt is: Episoden uit de ideeengeschiedenis. Kok Agora/Pelckmans, f45,-; I. Berlin, The magus of the north: J. G. Hamann and the Origins of Modern Irrationalism. John Murray, f50,95; John Gray, Berlin, Fontana Press, f29,35; Ramin Jahanbegloo, Conversations with Isaiah Berlin: Recollections of an Historian of Ideas. Orion Books, f26, IN ZIJN BUNDEL Onder historici heeft H. L. Wesseling een kort maar alleraardigst stukje opgenomen over de Britse filosoof en ideeenhistoricus Isaiah Berlin. Op milde wijze drijft hij daarin de spot met Berlins ontzagwekkende eruditie en zijn neiging daarvan blijk te geven door eindeloze reeksen namen op te sommen van denkers die tot een bepaalde categorie horen, gevolgd door minstens nog zo'n trits van hen die er anders over denken. ‘Het is vast niet goed zoveel te weten’, concludeert Wesseling.

Recensie

Billers Protagonisten sind Feingeister, die sich gegenseitig für ›Psychos‹ halten, entsprechend klug und scharf […] sind die Sätze, mit denen sie sich beharken. -- Christine Käppeler ― der Freitag Published On:

eine kluge, böse, irgendwie auch liebevolle Innen-Außen-Ansicht jüdisch-deutschen Geisteslebens und -hassens in den Nullerjahren. -- Georg Diez ― Spiegel Online Published On:

Wenn das tolle, böse, wuchtige neue Theaterstück von Maxim Biller […] auf deutschen Theaterbühnen nicht gespielt wird, dann muss es eben jeder selber lesen. ― Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung Published On:

ein urbanes, ein lässig hingetupftes Szenario. -- Malte Welding ― Die Welt Published On:

Over de auteur

Maxim Biller, geboren in Prag, lebt seit in Deutschland. Er ist Autor der Romane »Esra« und »Die Tochter«, der Erzählbände »Liebe heute«, »Bernsteintage«, »Land der Väter und Verräter« und »Wenn ich einmal reich und tot bin«, der Essaybände »Die Tempojahre« und »Deutschbuch« sowie des autobiographischen Bands »Der gebrauchte Jude«; darüber hinaus schreibt er Theaterstücke (»Kanalratten«) und Kolumnen. Zuletzt erschienen seine Novelle »Im Kopf von Bruno Schulz«, sein monumentaler Roman »Biografie«, der Roman »Sechs Koffer«, der auf der Shortlist für den Deutschen Buchpre