Anna boek
Anna ()
Anna Weer zo'n film die ter vergelijking naast Nikita gelegd zal worden?
Na 3 soortgelijke films: Atomic Blond, Proud Mary (beide erg slecht) en Red Sparrow (matig), nu Anna.
Toch wekt deze film de interesse door Luc Besson.
De start van de film loopt niet prettig, is niet heel boeiend en geeft snel het idee "wat moet dit worden?".
De constante "5 jaar later, 3 jaar eerder, 3 jaar later, 1 maand eerder en weer terug naar nu" is warrig en wekt al snel irritatie op, maar langzamerhand begint dit concept wat vorm te krijgen en gaat het steeds beter passen, ondanks je steeds weer opnieuw naar het "nu" moet toe werken.
Anna blijkt al snel een koele moordmachine te zijn met behoorlijke skills (bekende scène uit de trailer), iets wat te, maar net aan acceptabel.
Helaas dan ook nog 1 scène, waar in rap tempo moorden worden gepleegd op muziek van Michael Hudgens (doet denken aan Atomic Blond) wat de spanning, waar je op zit te wachten, jammer genoeg niet ten goede komt.
Gelukkig wordt hierna de nadruk wat meer gelegd op de spionage actie (kills).
Ondanks de goede cast, de koude oorlog sfeer en de verrassende plot wendingen, was dit eigenlijk toch een mix van Nikita en Leon met een klein vleugje vernieuwing.
Deze f
Als laureaat van de jaarlijkse audities van de Cziffra Foundation studeerde Anna Besson moderne en Historische fluit aan de Conservatoires Supérieurs de Musique de Paris en aan die van Genève.
Als actief en veelzijdig uitvoerende kunstenares heeft Anna haar ervaring als solist en orkestmuzikant binnen ensembles als Opéra de Paris, La Chambre Philharmonique, Le Concert Spirituel, Insula Orchestra, Le Concert d'Astrée, Orfeo 55, La Grande Ecurie et la Chambre du Roi, Insula Orchestra en als stichtend lid van het kwartet Nevermind, verder ontwikkeld.
Ze heeft ook gespeeld in prestigieuze concertzalen en festivals als Boston Early Music Festival, Utrecht Early Music Festival, MA Festival Brugge, Salzburger Festspiele, Royaumont, Via Staelle, Festival Mezzo, Barbican Center, Melbourne Recital Center, Hamburg Philharmony, Opera de Paris, enz.
Als stichtend lid van een nocte temporis (dir. Reinoud Van Mechelen) zoekt Anna naar manieren om haar muziek te kunnen inzetten om het 18de- en 19de-eeuwse kamermuziekrepertoire met fluit te overstijgen. "Erbarme dich", hun debuut-cd op het label Alpha Classics, is ondertussen onder de aandacht gebracht (CHOC de Classica, 5 Diapasons, Price Caecilia) en bevat JS Bach-werken voor tenor en Traverso.
Als solist bevat haar discografie Telemann'
Anna Besson, nieuwe docent Traverso
Nieuws
Een ontmoeting met Wynton Marsalis
De Twintigers
Anna ()
Als weekendafsluiter een gemakkelijk hapje in de vorm van deze Luc Besson, en wat moet je eigenlijk over de beste man zeggen behalve dat hij zijn magnum opus al 30 jaar geleden maakte en kennelijk dat pad blijft betreden net als Guy Ritchie die eigenlijk ook altijd wel weer met het zelfde format komt. In het geval van Besson is het of bevreemdend en apart zoals Le Grand Blue, Subway en The Fifth Element, of het is een Nikita/Leon achtig concept met een onwaarschijnlijke hitman. En in principe betreft het bij het hitman concept toch allemaal een kopie van kopie en hebben we het eigenlijk allemaal al eens gezien, en dat is met Anna niet anders.
We nemen dit keer een soon to be ontdekt fotomodel, hoge hakken, nog langere benen en een instelling die stoïcijns Russisch genoemd kan worden. Diepte krijgt het geheel niet, zeg maar gerust dat ik het de eerste fase grofweg oppervlakkige pulp vind, en qua rekruteren, opleiding en eerste opdracht wordt veel geleend van Nikita. Is dat erg? Opzich niet, want de slachting in het restaurant is best aardig, maar orgineel is het uiteraard allemaal niet.
En even heb ik wel zoiets van dit is het dus, maar gaandeweg komt er toch een redelijk, maar niet minder voorspelbaar, plotje naar voren betreffende rivaliserende agentschappen
"a nocte temporis": de Latijnse vertaling van het Franse "depuis la nuit des temps", wat zoveel wil zeggen als "sinds mensenheugenis". Een knipoog naar het verleden, naar wat verandert, maar vooral ook naar wat onveranderd is gebleven.
Na heel wat jaren actief te zijn geweest als solist met dirigenten zoals William Christie, Philippe Herreweghe, Hervé Niquet, Christophe Rousset en vele anderen richt Reinoud Van Mechelen in zijn eigen ensemble op. Doel daarbij is om historisch geïnformeerde muziek te brengen maar ook om een zo groot mogelijk publiek emotioneel te raken. Samen met musici die dezelfde passie delen vormt hij a nocte temporis.
In haar relatief korte bestaan speelde a nocte temporis al op prestigieuze plaatsen en festivals als de Opéra de Lille, Festival Radio France (Montpellier), Festival Oude Muziek Utrecht, Festival de Saintes, de Chapelle Royale du Château de Versailles, MAfestival (Brugge), Bozar (Brussel), AMUZ (Antwerpen), deSingel (Antwerpen), Salle Gaveau (Parijs), Muziekgebouw aan ’t IJ (Amsterdam) en Wigmore Hall (London). In juni ging het ensemble voor het eerst voor een korte tournee naar China.
Van kamermuziekensemble ….
Gest