Biografisch gedicht
drijven op de ochtendwind’, ‘het changeante lied van bijen’ komt in de plaats van ‘un bruit moiré d'abeille’. Ik treur om het verlies van iconiciteit, zoals in de ietwat hortende vertaling: ‘laat je gedicht iets zijn dat als bevlogen/Een ziel ontzweeft die, voel je, is gevlogen/naar’, voor de vloeiend aaneengeregen woorden van de door Verlaine in een adem geuite verlangens: ‘Que ton vers soit la chose envolée/Qu'on sent qui fuit d'une âme en allée’
Sommige verzen, zoals Verstegen naar aanleiding van ‘Les sanglots longs’ verzucht, weerstaan elke poging van vertaling.
Een al te vrije interpretatie leidt tot enkele storende vertekeningen. De meest opvallende accentverschuivingen vind ik in de vertaalde gedichten uit La bonne chanson, waarin de seksualiteit er veel dikker bovenop komt te liggen dan in de suggestieve maar ingetogen evocaties van Verlaine, die met deze bundel zijn toekomstige echtgenote, de op seksueel gebied volstrekt onwetende Mathilde, wilde charmeren en met al te onbewimpelde taal op de kast zou jagen. Als hij verlangend uitkijkt naar de huwelijksdag, ziet hij het zo voor zich: ‘L'air sera doux/Qui se jouera dans vos voiles’, waarvan de bekoorlijkheid
Inhoudsopgave
Camille Mortagne
Abstract: Mortagne noemt de tweetalige uitgave van Paul Verlaine, Een droom vreemd en indringend, vertaald en van commentaar voorzien door Peter Verstegen ‘dubbel genieten’. Zij is niet geheel zonder kritiek maar benadrukt vooral de poëtische kwaliteiten van de vertaling en prijst Verstegens speurwerk naar de ontstaansgeschiedenis van de gedichten en de commentaren waarin hij inzicht geeft in zijn omgang met vertaalproblemen.
Met de fraai verzorgde tweetalige uitgave van Paul Verlaine, Een droom vreemd en indringend, kan de lezer dubbel genieten van poëzie en krijgt de Franse dichter een ereplaats binnen… de Nederlandstalige dichtkunst. Elk van de door Peter Verstegen vertaalde gedichten, klinkt als een nieuw poëtisch kunstwerk. Het vermogen om poëzie van het ene naar het andere klank- en betekenissysteem om te zetten vergt niet alleen grote kennis van brontaal, tekst en context, maar ook het talent waarmee een ervaren vertaler zijn eigen taal bespeelt. In vele opzichten is deze biografie in gedichten bewonderenswaardig. De bloemlezing biedt een totaalbeeld van Verlaines oeuvre en leven. Elke bundel wordt uitvoerig ingeleid en bij elk gedicht volgt een vaak uitgebreid commentaar waarin de vertaler de historische en biografische omstandi
The Prelude
The Prelude is een lang autobiografisch gedicht van de Engelse dichterWilliam Wordsworth. Het wordt beschouwd als zijn meesterwerk en een hoogtepunt uit de Engelse romantische literatuur. Het gedicht van ca. versregels is geschreven in blank vers (zonder rijm) en volgt de ontwikkeling van Wordsworths geest en zijn ervaringen van kindertijd tot volwassenheid, Wordsworth onderzoekt doorheen het gedicht zijn persoonlijke groei als mens en dichter en besteedt veel filosofische overpeinzingen aan zijn relatie met de natuur.
Wordsworth bedoelde The Prelude als inleiding op een groter werk, een filosofisch en autobiografisch epos getiteld "The Recluse", dat hij echter nooit voltooide. The Prelude werd voor het eerst postuum gepubliceerd in door zijn weduwe Mary. Die laatste versie van het gedicht werd uitgegeven in veertien 'books' (delen). De thema's van het gedicht zijn onder meer de relatie tussen de natuur en de menselijke geest, de kracht van het geheugen en de spirituele verbinding tussen individuen en de natuurlijke wereld.
Drie gedrukte versies
- De versie van , "The Two-Part Prelude" genoemd, is met twee delen de kortste en oudste versie die Wordsworth schreef in de periode
- De versie van ,
Autobiografisch dichten: kan dat wel?
door Hans Puper
Wie ‘ik-gedichten’ automatisch autobiografisch leest, en dat gebeurt veel in deze instagramtijd, doet de dichter tekort omdat andere interpretaties buiten beeld blijven. Bloem was en is daar nogal eens slachtoffer van. Neem De Dapperstraat. Gaat dat gedicht alleen om een dichter die daar, in de miezerige regen nog wel, een paar mooie invallen krijgt waarvan hij domweg gelukkig wordt? Ik denk het niet. Hij zou zich gezien zijn hartstochtelijke liefde voor alcoholische versnaperingen beter hebben thuisgevoeld op de Brouwersgracht, in het zonnetje. Maar hij koos niet voor niets voor de Dapperstraat, nog afgezien van de alliteratie, het eindrijm en metrum: hij zette de destijds zeer desolate straat tegenover de natuur, die voor tevredenen en legen is. Je kunt het sonnet lezen als een pleidooi voor strakke versvormen, voor de ‘in kaden vastgeklonken waterkant’, door zolderramen omrande wolken tegenover vrije vormen. Hij had daarvoor dezelfde reden als Jacques Perk, die in ‘Aan de sonnetten’ schreef: ‘Beperking moet vernuft en vinding wetten; / Tot heerschen is, wie zich beheerscht bij machte’. Pas dan heb je kans dat het leven zijn wonderen toont in zijn hoge staat: in het gedicht welteverstaan. Opnieuw Perk in ‘Aan de sonnett
Biografisch portret en gedicht
Désiré Van Monckhoven werd te Gent geboren op 25 september Zijn vader was onbekend. Hij groeide op in de toen volkrijke en beruchte buurt rondom de Sint- Pietersnieuwstraat.
Reeds op zeer jeugdige leeftijd bleek zijn buitengewone begaafdheid voor de exacte wetenschappen. Als amper zestienjarige atheneumstudent schreef hij het “Handboek der Scheikunde”; twee jaar later volgde “Elementen der Fysica”.
Uit dat laatste werk blijkt reeds de interesse voor de toen pas ontstane () fotografie. Na zijn middelbare studies ging hij in de leer bij de Gentse fotograaf Charles D’Hoy.In publiceert Van Monckhoven te Parijs “Traité de photographie sur Collodion”, waardoor wereldwijd een nieuw procédé werd aanvaard dat meer dan vijfentwintig jaar zou standhouden! In , nog maar 22 jaar oud, publiceert hij, eveneens te Parijs, het “Traité général de photographie”, waardoor Désiré Van Monckhoven meteen wereldberoemd werd. Hij was immers de allereerste die systematisch alle fotoliteratuur had verwerkt.
Hij studeerde inmiddels aan de universiteit te Gent en werd in doctor in de wetenschappen. Na het behalen van het doctorsdiploma ontwierp hij een reeks volledig nieuwe toestellen op vlak van de fototechniek, o.m. een vergroter.
Van tot verbleef hij te Wenen en runde