Expected in October in Nederlands Fotomuseum: Poste Restante, 4 slideshows showing the photography from American photographer Nan Goldin (). Some critized her exploitation of &#;heroin chic&#;, though her work is about more than the mere depiction of drug use and sorrow lives. She debuted with The Ballad Of Sexual Dependency, which is about gender politics, relationships and how she sees her friends as family. From the beginning Goldin mostly used slideshows as her medium of presentation, for it allows her to really affect the viewer emotionally. In the Fotomusuem, four slideshows are brought together, ready to carry you away in the whirl of rough and romantic emotions exhibited by her and her friends lifes.
A Conversation With Nan Goldin on the 30th Anniversary of The Ballad of Sexual Dependency
OCTOBER 26, PM by REBECCA BENGAL
What it would have been to have stood in the OP Screening Room of Rafik&#;s, in a loft on 13th and Broadway, or the Mudd Club down in Tribeca, in the late &#;70s and early &#;80s, when downtown was an altogether different world and when Nan Goldin first set up her slide projectors to screen her major work The Ballad of Sexual Dependency. To see the slideshow now&#;either in its entirety, usually around images, clocking in around 40 minutes,
Laura Poitras. Foto: Jan Stürmann
IDFA-hoofdgast Laura Poitras vertelt over haar Topselectie en haar nieuwe film All the Beauty and the Bloodshed. “De politieke elementen krijgen meer aandacht, maar het filmische aspect is minstens zo belangrijk voor me.”
Met Laura Poitras als hoofdgast haalt IDFA een van de meest prominente hedendaagse documentairemakers in huis. Haar werk is politiek beladen én filmisch hoogstaand. Als weinig anderen weet de in in Boston geboren Poitras toegang te krijgen tot mensen en plekken die een sleutelrol vervullen in belangrijke nationale en internationale ontwikkelingen.
Het festival vertoont een retrospectief van haar lange documentaires (plus één korte), van debuut Flag Wars () via Oscar-winnaar Citizenfour () tot haar nieuwe film All the Beauty and the Bloodshed. Dat portret van fotograaf Nan Goldin won op het afgelopen filmfestival van Venetië de Gouden Leeuw – pas de tweede documentaire ooit die de prestigieuze prijs binnensleepte.
Op het eerste gezicht lijkt Poitras met dit kunstenaarsportret een andere, minder politieke richting in te slaan. Maar dat is gezichtsbedrog, want Poitras portretteert Nan Goldin niet alleen als kunstenaar en als mens, maar vooral ook als activist. Goldin gebruikt haar stem in de kunstwereld om
SORTEER OP
Recent Toegevoegd
Prijs (Laag-Hoog)
Prijs (Hoog-Laag)
Jaar (Laag-Hoog)
Jaar (Hoog-Laag)
Nan Goldin
Lost Horizon,
Foto
Archival Print
Contacteer Ons
Nan Goldin
The Women’s March, ,
Editie / Print
Pigment Print
USD 2, - 4,
Nan Goldin
Misty And Jimmy Paulette In A Taxi, NYC ,
Foto
Foto
Momenteel Niet Beschikbaar
Nan Goldin
Second Tip, Bangkok (),
Foto
C-Print
Momenteel Niet Beschikbaar
Nan Goldin
Joey In My Mirror, Berlin,
Foto
C-Print
Momenteel Niet Beschikbaar
Zeer geprezen om haar diep persoonlijke en eerlijke portretten, is Nan Golding een fotograaf wiens werk vaak controversieel, intiem en universeel menselijk was. Haar meest opvallende werk is misschien wel The Ballad of Sexual Dependency. Deze serie bevat snapshots van de New Yorkse No Wave kunst- en muziekwereld, heroïneverslaving, de post-Stonewall homosubcultuur van eind jaren 70, en Goldins eigen persoonlijke leven. De serie is aangehaald als een invloed voor veel latere biechtfotografie en werd in eerste instantie gemaakt door Goldin als een diavoorstelling voor haar vrienden. Onder de invloeden van Goldin behoren Diane Arbus, Michelangelo Antonioni en Larry Clark, die ook allemaal bekend stonden om hun alsmaar groeiende weergave
Mijn liefde voor fotografie werd voor het eerst echt aangewakkerd tijdens de enthousiaste colleges van Johan Swinnen aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij overspoelde ons met beelden van de beste fotografen en dat was geweldig.
Op de 4e etage van de Centrale OBA staat een uitgebreide collectie fotoboeken, waar ik af en toe een exemplaar van leen. Ik zet mijn favorieten van toen en nu voor je op een rijtje.
Nan Goldin
Het werk van de Amerikaanse fotografe Nan Goldin is verfrissend in zijn eerlijkheid en 'lelijkheid'. Compleet het tegenovergestelde van de beeldtaal waar we nu mee overspoeld worden op Instagram en Pinterest, waar ‘mooi’ het criterium is. Aangrijpend is de serie foto’s die ze maakte van haar relatie met een gewelddadige man, inclusief zelfportret met blauw oog. In dit filmpje van Tate Modern vertelt ze over haar werk. Kijk er maar eens naar, het is een bijzondere vrouw.
bekijk de boeken van Nan Goldin
Annie Leibovitz
Annie Leibovitz heeft veel foto’s van beroemdheden gemaakt. In At Work staan klassiekers, zoals Whoopi Goldberg in een melkbad en een hoogzwangere Demi Moore. Leibovitz schreef bij elke foto herinneringen. Aangrijpend is het verhaal bij het portret van Yoko Ono en John Lennon. Het is een kwetsbaar beeld, en dat wordt versterkt als je
Samen met blogvriendin Marthy ging ik naar het Stedelijk Museum in Amsterdam. Wij zijn beiden gebruiksters van hetzelfde fototoestel en dus ook beiden liefhebsters van fotografie. De tentoonstelling van de Amerikaanse fotografe Nan Goldin, getiteld &#;This will not end wel&#; leek ons wel inspirerend.
Er werd gewerkt met het reserveren van een tijdsslot. Dat maak je niet veel meer mee in musea, maar hier bleek het inderdaad geen overbodige luxe. Ik had me slecht ingelezen en laat me graag verrassen. Nou, dat gebeurde hier wel degelijk. Het was namelijk niet een gewone expositie met foto&#;s ingelijst aan de wand. Nee je kwam binnen in een schaars verlichte hal, waar diverse tentachtige ruimtes opdoemden, paviljoens genaamd. Ze hadden naast de ingang een naambordje en wat informatie over wat er binnen te zien was.
Je betrad een stikdonkere ruimte, waar je overal mensen ontwaarde, zittend of staand. Er was een scherm, waar een slideshow veel foto&#;s van Nan Goldin liet zien onder begeleiding van allerlei soorten popmuziek. Je mocht en kon er geen foto&#;s van maken. Ik vond het veelal indringende foto&#;s, die Nan maakte met haar kleinbeeldcamera. Onder fotografieliefhebbers is ze sinds de jaren tachtig vooral bekend door haar ‘visuele dagboek’ The Ballad of Sexual Dep