Hee ah lee biografi

Als iemand me vraagt over welke Oranje ik nog graag eens een boek wil schrijven dan is het antwoord simpel: prinses Irene. Ik heb zelfs een Albert Heijn-tas thuis met allemaal fotokopieën van oude artikelen uit kranten over de prinses. Gekregen van Annejet van der Zijl die toen nog als journaliste voor een opinieweekblad werkte.

Zij had een portret moeten schrijven over de tweede dochter van koningin Juliana en prins Bernhard en daarvoor grondig onderzoek gedaan. Als u haar boeken als ‘Sonny Boy’ of de biografi e van prins Bernhard kent, kunt u zich wel voorstellen wat voor Annejet grondig onderzoek betekent. Al die fotokopieën heb ik bewaard met de bedoeling ooit een boek te schrijven. Ze zijn goud waard, omdat je van voor bijna niets op het internet vindt. Maar waarom Irene? Allereerst omdat er nog geen biografi e is verschenen. Vorig jaar verscheen er wel een boek over haar huwelijk, maar dat hield op in , toen dat huwelijk eindigde. In de 42 jaar daarna is er ook nog veel gebeurd. Ik bewonder de prinses ook, omdat ze zo haar eigen weg is gegaan. En dat was zeker niet altijd de meest simpele weg.

Maar bij elke stap die ze zette, aanvaardde ze de consequenties. Vijftien jaar lang vocht ze aan de zijde van haar toenmalige echtgenoot, prins Carlos Hugo van Bourbon Parma, om

Engelen in Jakarta

citybooks

Annelies Verbeke

Engelen in Jakarta

Annelies Verbeke schreef naast dit citybook over Jakarta ook een citybook over haar thuisstad Gent, Woonplaats.

Voor Soni

Ik wandel door een verlichte straat in Centraal Jakarta, dicht bij mijn hotel. De vorige avond maakte ik al kennis met het getoeter en geronk, de zwermen brommers die in alle richtingen tussen de getolereerde chaos rijden. Overdag ontmoette ik de mensen van het Erasmus Taalcentrum. Nederlands leren wordt populair in Indonesië. Tino leidde me door de Oude Stad. Als kind werd hij door Nederlanders geadopteerd, op zijn achtentwintigste ging hij weer in Jakarta wonen. Het gedeelde verhaal is er ook een van adoptie. Ik bekeek koloniaal erfgoed, zat in een bajaj en dronk zoete soep in Café Batavia. Ik sprak uitsluitend Nederlands.

Dit is mijn eerste zelfstandige ontdekkingstocht langs neon en nieuwe geuren, het ‘Where are you from?’ van een groepje Afrikanen. Ik voel me een abnormaal grote vrouw met abnormaal grote borsten en bedenk dat ik de dienstregeling van de Transjakarta moet bestuderen, een buslijn met een aparte rijstrook, schijnbaar mijn enige kans om dit verkeer te trotseren. Maar nu moet ik eten.

Als ik van een kleine steeg een grote straat in loop, staat hij me op te

Stefano

Ineens werd ik overal aangesproken, vooral door bejaarden. Doodeng

Even voor de duidelijkheid: heb ik dit interview met Gover of Stefano?

‘Die vraag krijg ik ongelooflijk vaak en ik kan er niet goed antwoord op geven. Voor mij is het verschil tussen die twee namelijk compleet vervaagd.’

Ik zie jou ook als één. Heb je weleens gedacht: wat doe ik mezelf aan met deze tweedeling?

‘Meerdere keren per dag. Stefano Keizers is ontstaan toen ik me in inschreef voor het Amsterdams Kleinkunst Festival. Toen heb ik wel heel kort gedacht: wat nou als ik nu heel ver kom? Dan zit ik misschien wel de rest van m’n leven aan deze random naam vast.’

En voilà.

‘Ik vind een ander inspireren het mooiste wat er is, en verwarring ligt in het verlengde daarvan. Door een andere naam te kiezen, vragen veel mensen zich af: hoe zit het nou met die Stefano? Het prikkelt mensen tot nadenken. Dus dat jij deze vraag stelt, zie ik als een succes.’

En dan je verzonnen huwelijk met zeilmeisje Laura Dekker, waar kwam dat vandaan?

‘Dat kwam door een compleet gebrek aan mediatraining. Ik zat bij De slimste mens en ik wist niet of ze wilden dat ik grapjes ging maken of niet. Dat huwelijk met het zeilmeisje was bedoeld als grap, maar iedereen ging er serieus op in.’

En toen durfde je ni

Nico Kaptein

Nico Kaptein is Emeritus hoogleraar Islam in Zuid-Oost Azië aan het Instituut voor Regiostudies.

Meer informatie over Nico Kaptein

Meer informatie is beschikbaar op de Engelstalige pagina

Emeritus hoogleraar Islam in Zuidoost Azië

  • Faculteit der Geesteswetenschappen
  • Leiden Institute for Area Studies
  • SMES APT
  • Kaptein N.J.G. (), Bespreking van: Lücking M. (), Indonesians and their Arab World: Guided Mobility among Labor Migrants and Mecca Pilgrims: Cornell University Press. Bijdragen tot de taal-, land- en volkenkunde / Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia (4):
  • Kaptein N.J.G. (), My dear Professor `Abd al-Ghaffar’: The letters of Sayyid `Uthman to C. Snouck Hurgronje as a reflection of their relationship. In: Buskens L., Witkam L.J. & Sandwijk A. van (red.) Scholarship in Action: Essays on the Life and work of Christiaan Snouck Hurgronje (). Leiden: Brill. Boekdeel
  • Kaptein N.J.G. (), "al-Munir". In: , Encyclodaedia of el
  • Kaptein N.J.G. (), “Nawawî al-Bantanî”. In: , Encyclopaedia of Islam, 3rd edition nr. Leiden: Brill. Boekdeel
  • Kaptein N.J.G. (), The observer observed: Clifford Geertz on religion, Epistemé: Jurnal Pengembangan Ilmu Keislaman 16(1): 'Non-re


    VII.
    Christelijke letterkunde gedurende de middeleeuwen.

    A. De troubadours en hunne navolgers.

    1. De kruistochten hebben, zooals bekend is, een overwegenden invloed op de beschaving en ontwikkeling der Europesche volkeren uitgeoefend. Toen eerst ging de oude wereld voor goed onder; de nieuwe, de Christelijke, trad krachtig te voorschijn. Hoe dit alles geschied is, kan hier niet ontvouwd worden. Slechts eenige hoofdzaken, welke bijzonder invloed op de literatuur uitoefenden, zullen wij hier vermelden. Daaronder behoort vooral de verbinding, welke toen tusschen de verschillende Christelijke volkeren tot stand kwam. Aan den eersten kruistocht namen deel Franschen, Vlamingen, Friezen, Walen, Bretagners, Allobrogen, Lotharingers, Duitschers, Noormannen, Schotten, Engelschen, Aquitaniërs, Italianen, Iberen, Denen, Grieken en zelfs Armeniërs. Onder deze allen heerschte, volgens een vrij algemeen getuigenis, een goede verstandhouding. Allen gevoelden zich één als Christenen; het onderscheid van nationaliteit, meermalen zelfs van rang en stand, moest daarvoor wijken. Door dat onderling verkeer, en door de ondervinding, die allen op hunnen tocht opdeden, werd hun blik verruimd, en begonnen ook de leeken zich te ontwikkelen en in vele opzichten